In strijd met wat men zou verwachten, het startpunt van een succesvolle premobiliteitsimplementatie ligt niet bij de werknemers. Werknemers reageren ‘slechts’ op de situatie en omgeving zoals die gecreëerd wordt door Personeelszaken. Alle activiteit rond premobiliteit begint daarom juist bij de HR afdeling. Of, nog specifieker, het begint in de mindset van de betrokken HR professionals.
Een vermeend probleem rond premobiliteit is dat het de verkeerde mensen van het bedrijf zou laten uitstromen. In andere woorden, de talenten zouden massaal het bedrijf verlaten. Dit is een totaal verkeerd denkbeeld. Premobiliteit zorgt er niet voor dat talenten willen weggaan. Deelnemers aan premobiliteit reageren op een reeds bestaande diepere, wellicht onbewuste, onvrede bij het huidige werk of op een stille zoektocht naar meer betekenis. Dit gevoel zal op termijn alleen maar versterkt worden. Deze werknemers zullen op den duur toch wel het bedrijf verlaten, enerzijds via vrijwillig ontslag, anderzijds, veel gevaarlijker, via het beëindigen van het psychologisch arbeidscontract.
Het is vooral de laatste categorie waar bedrijven zich zorgen over zouden moeten maken. Als de talenten, of welke werknemers dan ook, niet over hun toekomst mogen nadenken, zullen ze uiteindelijk stranden ergens in de organisatie en niet meer productief bijdragen aan de business (en aan zichzelf).
Premobiliteit geeft werknemers juist opties voor mobiliteit. Deze opties kunnen worden uitgeoefend, maar kunnen ook achter de hand worden gehouden. Het hebben van opties zorgt voor self-correcting behavior in het geval de zakelijke relatie werkgever-werknemer niet meer de volle win-win situatie genereert. Premobiliteit is daarom vooral ook Promobiliteit.